This is Africa!!

Ik hoor mezelf nog zeggen, ach ik maak door de weeks niet zo heel veel mee dus ik schrijf mijn verhaaltjes wel na het weekend. Had ik nooit moeten doen, dit is de goden verzoeken om maatregelen! En ik kan je zeggen die hebben ze de afgelopen week wel genomen.

Om te beginnen hebben we woensdag de hele dag zonder stroom gezeten. Overdag merk je hier niet veel van maar in de avond word het wel wat donkerder dan dat je gewent bent. Na gebeld te hebben met Khaya kwam er een loodgieter langs om de elektriciteit te maken. Inderdaad een loodgieter, maar iedereen is hier van alle markten thuis. Na een kwestie van de stoppen op een bepaalde manier omzetten was alles weer gefikst en kon de avond beginnen.

Die nacht sliep ik bij Talitha op de kamer omdat ze mijn kamer zouden schilder, wat achteraf nog steeds niet is gebeurt. In de ochtend werd er op de deur geklopt door Ingrid en Vera. Ik zie ze nog staan, samen om het hoekje kijkend of we al wakker waren, Ingrid nog met haar handdoekje omgeslagen en nat van het douchen. Vera opende haar speech met de woorden:’Ik heb slecht nieuws voor jullie’. Alle slaap die nog in mijn ogen zat was meteen verdwenen en ik zat rechtop in mijn bed te wachten op de rest van het verhaal. ‘We keken net naar buiten en jullie autobanden zijn gestolen…’
Na wat raar te hebben gekeken en beide wenkbrauwen te hebben gefronst liep ik met de schrik in mijn benen naar het raam. Daar stond onze auto netjes geparkeerd op een stapeltje stenen. Helaas ontbraken er twee wielen. Na de garage gebeld te hebben voor nieuwe banden kon het wachten op de politie beginnen. Met de gedachte in mijn achterhoofd van die komen toch niet keek ik toch wat hoopvol om de 10 minuten naar buiten. Ik weet zelf nog niet helemaal zeker of deed ik dat deed voor de politie of omdat ik bang was dat ze er weer afgehaald zouden worden maar om drie uur heb ik de moed opgegeven. De banden zijn het einde nog niet, ze kosten ons wel wat geld maar zijn te vervangen door anderen. Het enige is dat het je nog eventjes op de feiten drukt dat je echt niet meer in Alphen zit en altijd op je hoede moet zijn.
Omdat de dag toch al zo lekker was begonnen kon er nog wel wat meer bij. De schoonmaakster kreeg het droevige bericht dat haar nichtje was overleden aan TBC. Na wat gepraat te hebben en de tranen te hebben gedroogd vertrok ze richting huis. Nu kon mijn dag helemaal gestolen worden.. Stage vertelde ons dat we lekker thuis konden blijven en dat hebben we ook gedaan. Even een dagje niks doen en gewoon wachten deze ellendige dag voorbij is.

Afgelopen zaterdag zijn we om 10 uur richting Port Alfred gereden om vervolgens weer om 6 uur thuis te zijn. De planning was om een weekendje weg te gaan, met z’n alle in een hostel te slapen en veel leuke dingen te doen zoals paardrijden. Hoe dichter we bij Port Alfred kwamen hoe meer ik het idee kreeg dat het weer toch slechter was dan gedacht. Door de regen was alles gesloten en viel er niet veel te beleven in Port Alfred. Toch maar even boodschappen gedaan om in die avond te kunnen braaien, alhoewel het bijna zeker was dat de braai meer rook zou opleveren door de regen dan lekkere stukjes vlees. Aan het eind van de middag zat iedereen met de ziel onder de arm toch wat verveeld voor zich uit te kijken hebben we besloten om huiswaarts te gaan.
Die avond hebben we thuis onder ons afdakje de braai aangestoken en hebben we onder het genot van een hapje en een drankje (ofja voor sommige niet één drankje maar een hele fles) zitten genieten van de regen die op ons dakje viel. Na deze avond kon ik de conclusie trekken dat Port Alfred enig is om boodschappen te gaan doen maar niet heel geslaagd is voor een weekendje weg als het regent.

Gelukkig was niet de hele week knudde. Dinsdag ben ik met 13 kindjes van stage naar de haven van PE geweest voor de Nationale haven schoonmaakdag. Een beetje te vergelijken met de nationale schoonmaakdag in Nederland alleen is dit de hele week rondom rivieren. Bij aankomst kregen we meteen een t-shirt, pet, handschoenen, vuilniszakken en een ontbijtje! Naar geluisterd te hebben naar wat toespraken over hoe goed we moeten zijn voor het milieu kon het gezoek naar afval beginnen. Ieder stukje vuilnis moest netjes in de zak en welke groep zijn gebied het schoonste had kreeg een prijsje, het moest werken als een extra stimulansen maar ik had niet het idee dat ze daar fanatieker van werden. Ik vond het toch wat eng en had vooral in de ochtend toch een raar onderbuikgevoel om met zoveel kinderen op stap te zijn. Wat nou als de kinderen hem met z’n alle smeren of vertikken om te luisteren. Sta ik daar mooi te kijken met Talitha, 13 kinderen en een berg vuilnis.
Het viel reuze mee,iedereen deed zijn best en we hebben heel wat vuilnis opgeraapt.
Bij terugkomst kregen de kinderen van MTR een leuk precentje en de Teachers (wat Talitha en ik voor moesten stellen) kregen nog een klapper met daarin allerlei dingen zoals rekenmachine, adressenboekje en schriften. Tijdens het terugbrengen van de kids zag ik ze op de achterbank lekker smullen van de welverdiende frietjes, kip en cola.
Die middag reden we richting huis en stond er een jongetje te bedelen bij het stoplicht. Nadat hij mij met zijn zielige oogjes aankeek draaide ik mijn raampje toch maar even open. Met de magische woorden: Sorry, i don’t have any money but i do have a chicken, overhandigde ik hem mijn lunchpakketje. In zijn oogjes verscheen een twinkeltje en hij leek er erg tevreden mee. Weer wat goeds gedaan! Nadat ik me de hele dag in had gezet voor de natuur en de medemens was het even tijd voor mezelf dacht ik zo. We zijn lekker met wat huisgenootjes richting de bios gereden en hebben voor €3 de film Grown Ups gekeken. Hij was erg leuk en heb me goed vermaakt.

Vrijdag zijn we opnieuw naar het project Missionvale geweest. Omdat we het zo leuk vinden hebben we toestemming gevraagd aan school om 3 dagen in de week naar MTR te gaan en 1 dag in de week naar Missionvale. Het is goedgekeurd dus de komende weken zal ik me daar in gaan zetten voor de kinderen. Afgelopen vrijdag hebben we ze liedjes geleerd, zakdoekje leggen gespeeld en het was weer tijd voor onze drumles. Dit keer heeft hij ons geleerd om op de silofoon wat liedjes te spelen.
Nadat we er wat klanken uit hebben gekregen was het tijd voor hem om iets te leren, Vader Jacob.
Hij vond het nog leuk ook en het deed me goed dat hij het niet meteen onder de knie had, zo leek het net alsof we er toch wat van bakte!

De komende week staan er veel leuke dingen op het programma. Op stage is er binnenkort een Talentenjacht voor alle huisjes. Ik ga samen met de kids wat kleren proberen te maken zodat ze extra goed kunnen spetteren tijdens hun optreden. Ik heb in huis al wat boa’s gevonden en van slierten vuilniszakken willen we rokjes maken. Daarnaast moeten we nog wat in de haren en wat op het gezicht maar dat gaat goed komen.

Daarnaast ga ik komende week nog iets heel leuks doen!! De kinderen hebben komende vrijdag een week schoolvakantie. Omdat sommige kinderen van MTR richting huis gaan is er niet veel te doen.
De kinderen die achterblijven gaan allerlei leuke dingen doen om de vakantie te vieren. Ik heb lang nagedacht over wat ik zou doen. Of helpen bij de kindjes of met mijn huisgenootjes een trip maken richting Kaapstad. Na lang getwijfeld te hebben heb ik gesloten om met Marjella, Vera, Ingrid en Anouk mee te gaan richting Kaapstad. Het is niet dat ik niet bij de kinderen wil blijven maar ik weet dat ze zonder mij ook leuke dingen gaan doen en dat heeft mijn twijfel weggenomen. Sommige andere studenten blijven wel op MTR en gaan met ze mee om ze de aandacht te geven die ze nodig hebben.
Ik heb enorm veel zin in Kaapstad, even weg en allerlei mooie dingen bezoeken. Daarnaast kan ik alvast wat vooronderzoek doen voor de trip met Papa, Mama, Inge en Jacco. Het is vanaf nu zeker dat ze deze kant op komen. De tickets zijn geboekt en ze kunnen niet meer terug. Vanaf 23 oktober tot 8 november mag ik ze al het moois van het echte Afrika laten zien. Ik kijk er nu al naar uit..!!

Het gaat jullie goed!!
Liefs xxx