The Garden Route

Vrijdagochtend was het dan echt zo ver, bepakt en bezakt stonden we bij de auto onszelf af te vragen hoe we dit mee zouden gaan krijgen. Na wat gestapel, geduw en getrek paste de achterklep dicht en kon de reis beginnen. 5 meiden in een masda, een week lang op pad door Zuid-Afrika, dat moest wat worden!!

Na die middag een stop te hebben gemaakt in Knysna om lekker ons brood op te eten langs het water reden we door richting Mosselbay om daar te overnachten. Onderweg zijn we heel wat mooie fotomomenten tegengekomen. Wat een natuur zeg, het ene moment rij je langs de zee om vervolgens weer tussen de bergen en rotsen te rijden.
Om de eerste dag goed af te sluiten besloten we nog wat te ondernemen. Paardrijden bij Botlierskop, een vallei in de buurt van Mosselbay. Zoals ik zeg in de buurt dus ongeveer 15 minuutjes rijden, dachten we…! Nadat we al meer dan een half uur reden kreeg ik het toch wat warm, ik zag alleen maar vallei, zandwegen en vooral geen bordjes. Toen ik richting het benzine metertje keek en zag dat deze toch wel heeel dicht tegen het legen aanstond te trillen en ik geen bereik meer had kreeg ik het nog warmer. Na drie kwartier kwamen we een security hek tegen en wist een tegenligger ons te vertellen dat we op de goede weg zaten. Ik voelde me al stukke beter totdat we 10 minuten later bij ons volgende obstakel aankwamen. Natuurlijk dat kon er ook nog wel even bij, op de weg waar wij overheen moesten liep plotsklaps een riviertje en lagen wat flinke stenen. Daar stonden we dan met onze masda, een bijna lege tank en een vrij negatief vooruitzicht. Na even gebeld te hebben met de organisatie besloten we de gok te wagen en met wat gekraak, gepuf en gezweet kwamen we een uur te laat aan op bestemming. Het volgende uur ging veel sneller voorbij dan het afgelopen. Heerlijk relaxt hebben we door de vallei gehobbeld en zijn we een stijlen berg beklommen om te genieten van ons welverdiende uitzicht. Moe en voldaan reden we in 15 minuten terug de Santos Expres, een stilstaande trein opgebouwd tot hostel waar we de konden genieten van de eerste nachtrust.

De volgende ochtend opende ik mijn ogen en keek ik vanuit mijn warme bedje uit op het strand en de golvende zee. (een klein detail om niet te vergeten!) Hoe lekker wakker worden is dat in een trein op het strand. Na ontbeten te hebben langs het water kon dag 2 beginnen. Deze dag zijn we richting Hermanus gereden om daar walvissen te spotten. Lekker in het zonnetje, turend over het water zat ik er met mijn camera helemaal klaar voor. Kleine stukjes vin en staart zag je om beurten naar boven komen. Erg leuk om te zien maar moeilijk om vast te leggen. Ze blijven niet op commando boven water en mijn reactievermogen is niet zo snel dat ik meteen mooie plaatjes kon schieten. Na wat mislukte foto’s is het toch gelukt om een stuk vin op de foto te krijgen en konden we tevreden verder richting Simons Town. Een plaatsje in de buurt van Kaapstad. Die avond onbeperkt sparerib gegeten en wel vijf keer op de foto geweest met de ober omdat we 2e waren geworden met het voetbal.
Ik kreeg onderhand het gevoel dat ik zelf de bal het goal in had geschopt i.p.v. Robben.
Om een ritme op te bouwen van aparte slaapplaatsen sliepen we die nacht in een bruidssuite van een klooster. Een Engelse stel heeft het kapelletje van een klooster omgebouwd tot Bed & Breakfast,erg mooi en leuk!

Na wat geroosterde boterhammen en muesli belande we de volgende ochtend tussen de Puinguins!
Jawel, in Simonstown lopen de Puinguins losjes rond voor je voeten. Na wat kiekjes en was het tijd voor de eerste toeristische trekpleister namelijk Kaap de goede hoop en Cape Point!!
Na een stukje door het park te hebben gereden kwamen we uit bij Kaap de goede hoop.
Een wandelpad met een vuurtoren en een prachtig uitzicht. Nadat Marjella was achtervolgd door een Barboen (een enge aap die een nog veel enger geluid maakt) en ik mezelf wat angstig achter de rest had verscholen was het tijd voor Cape Point, het meest Zuid- Westelijke puntje van het Afrikaanse continent. In aanslag met mijn fototoestel zag ik de bussen al aankomen. Het leek net alsof er een blik chinezen werd opengetrokken. Tjemig, het zag bruin van de chinezen en zwart van de fototoestellen die allemaal om beurten in de gekste posities bij dat bord moesten staan. Nadat de chinezen langzaam afhaakte kwam er een bus Indische mariniers de hoek om zeilen. Hopatee hun ook nog even allemaal voor het bord maar voor de verandering allemaal met ons erbij. Na heel wat foto’s werden ze weggejaagd door de regen die ineens met bakken uit de lucht kwam vallen. Daar gingen onze fotomomenten!!!
Omdat de regen niet leek te stoppen zat er niks anders op dan door de regen naar dat bord toe rennen voor een uniek plaatje. Jas uit, een goed moment uitzoeken en rennen maar!!
Wegens het slechte weer zijn we richting Kaapstad gereden, onze spullen gedropt in een backpackers hotel om vervolgens wat te gaan eten in de stad. Na een uur door de stad rijdend nog niks te hebben gevonden kwamen we uit bij een winkelcentrum waar allerlei restaurantjes zaten. Lekker onder een dekentje hebben we aan het water zaten zitten te genieten van een hapje en een drankje.
Alsof ik die dag nog niet genoeg chinezen had gezien kwamen er twee chinezen boven ons bord hangen om te kijken wat er nou precies oplag. Ik weet zeker dat als ik had aangeboden dat ze een hapje mochten pakken ze dit hadden gedaan. Na zelf wat hapjes te hebben genomen viel het ons wel op dat er wat mensen stonden te wijzen maar niet wetend waar naartoe aten we rustig verder. Even later kregen we de vraag of we fan waren van Justin Beeber, na wat nee geschut vertelde de ober dat deze een paar tafeltjes verder zat te eten. Voor diegene die hem niet kennen het is een klein jongetje wat zingt en best populair aan het worden is.

Die avond lag ik in mijn bedje in Kaapstad. Wat een apart gevoel, zoveel maanden ben je bezig met Zuid-Afrika en denk je dat Kaapstad zo ver weg is. Ik sloot mijn ogen en kon niet wachten op de volgende dag totdat we Kaapstad zouden gaan ontdekken.

Hetzelfde geld voor jullie allemaal, lekker slapen vannacht en nu is het wachten op het volgende verhaal over mijn verder avontuur in Kaapstad en de Route 62.

Liefs xxxx